Cel obliczania stateczności skarp
Analizę stateczności skarp wykonuje się dla obiektów, które usytuowane na skarpie w pobliżu jej krawędzi lub u jej podnóża. Badania stateczności skarp pozwalają na obliczenie prawdopodobieństwa wystąpienia zjawisk osuwiskowych na badanym terenie. Analizę tą opierają się na danych uzyskanych z badań geotechnicznych gruntów z uwzględnieniem charakterystyki obiektu budowlanego posadowionego na skarpie. Aby analiza była przeprowadzona rzetelnie i fachowo niezbędne są dane dotyczące sposobu i głębokości posadowienia oraz wielkości obciążeń przenoszonych przez obiekt posadowiony na badanym podłoży gruntowym.
Korzyści z analizy stateczności skarpy
Badanie stateczności skarpy jest kluczowe dla każdego obiektu znajdującego się w jej pobliżu. Pozwala ocenić ryzyko osunięcia się gruntu w momencie realizacji jak i po wzniesieniu obiektu. Dane z analizy stateczności skarpy pozwolą na ocenę czy na danym terenie warto prowadzić inwestycję oraz czy projekt wymaga zmian uwzględniających specyfikę położenia budowli na skarpie.
Zakres analizy stateczności skarpy
Analizę stateczności skarpy przeprowadza się wzdłuż wybranego przekroju, w sposób analityczny na podstawie jednej z kilku metod badawczych. Do najbardziej popularnych metod badawczych analiz stateczności skarp w naszym kraju należą metody Felleniusa i Bishopa. Wynikiem obliczeń stateczności skarp jest współczynnik bezpieczeństwa F, którego wartości interpretuje się w następny sposób:
- gdy F > 1,5bardzo małe prawdopodobieństwo powstania osuwiska,
- gdy F = 1,3 ÷ 1,5małe prawdopodobieństwo powstania osuwiska,
- gdy F = 1,0 ÷ 1,3prawdopodobne powstanie osuwiska,
- gdy F < 1,0bardzo prawdopodobne powstanie osuwiska.
Sposób przedstawiania wyników obliczeń stateczności skarpy
Analiza stateczności skarpy tworzy rozdział w przygotowanej dokumentacji badań podłoża gruntowego lub dokumentacji geologiczno-inżynierskiej lub stanowi oddzielny raport w przypadku nie wykonania ww. dokumentacji.
Poza podaniem współczynnika bezpieczeństwa, wyniki obliczeń stateczności skarpy przedstawia się w sposób graficzny z zaznaczeniem kołowej powierzchni poślizgu na wybranym do analizy przekroju.