Wiercenia geologiczne to przedsięwzięcie, które najlepiej zlecić profesjonalistom przed rozpoczęciem budowy domu, a nawet jeszcze przed zamówieniem planów architektonicznych. Dzięki temu można zapobiec problemom, które dosyć często wynikają ze zwyczajnego użytkowania domu, na przykład pękające ściany czy zapadające się fundamenty. Poznanie gruntu, na którym chcemy postawić budynek, to dobry sposób na uniknięcie nierzadkich uszkodzeń konstrukcyjnych. 

Wiercenia geologiczne – w jakim celu? 

Wiercenia geologiczne to otwory zazwyczaj o średnicy 100 mm, które wierci się nawet na głębokość do 30 metrów lub głębiej w zależności od potrzeb. Otwory te wykonuje się, aby:

• ustalić profil warstw gleby, które są przewiercane;
• zdiagnozować poziom występowania gruntowych wód oraz stopnia miąższości warstwy wodonośnej;
• wykonać konieczne badania makroskopowe gruntu;
• pobrać próbki gruntowe i wodne do badań w laboratorium.

Istnieją dwie metody wykonywania otworów: ręczna i mechaniczna. Dobiera się je w zależności od celu i dojścia do wyznaczonego terenu.

Metoda ręczna

Otwory wykonywane tą metodą robione są na głębokość do 6 m – czasem głębiej. Ich średnica wynosi zazwyczaj około 60 mm. Sposób ten polega na pobraniu próbki gruntowej z każdorazowym obrotem świdra. Metoda ręczna przeznaczona jest do określania rodzaju gruntu pod budowę np. domu jednorodzinnego, przydomowej oczyszczalni ścieków czy przy budowach dróg i linii kolejowych. Największą zaletą jest fakt, że można dotrzeć do miejsc niedostępnych dla mechanicznych urządzeń. Jednak wiercenia tą metodą czasami są bardzo czasochłonne.

Metoda mechaniczna

W metodzie mechanicznej można wyodrębnić wiercenia rdzeniowe, rurowane oraz ślimakowe. Rdzeniowe jest określane jako najdokładniejsza metoda, dzięki której można uzyskać najpełniejsze informacje o gruncie lub skale. Średnica takich otworów wynosi około 150 mm, a można je wykonać na głębokość sięgającą do 150 m. Natomiast rurowane wiercenia polegają na tworzeniu otworów o średnicy do 220 mm na maksymalną głębokość do około 50 m. Jest to sposób dokładny i charakteryzuje się dobrą jakością pobieranych próbek. Z kolei ostatni sposób, czyli wiercenie ślimakowe jest najpopularniejszym rozwiązaniem do zbierania danych i próbek laboratoryjnych. Wykonuje się je świdrami o średnicach około 100 mm oraz na maksymalną głębokość wynoszącą do ok. 50 m. Cechują się szybkim postępem prac i dlatego są najczęściej wybierane.

Wybór metody wiercenia uzależniony jest od budowy geologicznej, celu w jakim wykonuje się otwory, wymaganej głębokości i możliwości dojazdowych do miejsca, gdzie wyznaczony został otwór. Dokładne wykonanie pracy zapewni wiele korzyści i pozwoli na odpowiednie przygotowanie pod budowę fundamentów i stawiania nowych inwestycji. Warto wybrać sprawdzoną i polecaną firmę, która posiada wiele profesjonalistów w swojej branży.